بیش از دو دهه از اکران فیلم لئون، Léon: The Professional، به کارگردانی لوک بِسون، نویسنده/کارگردان می گذرد. یک اثر نسبتا جنایی که شروع به کار ناتالی پورتمن در دنیای سینما را رقم زد. این فیلم یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های جنایی دراماتیک در ۲۵ سال اخیر است که در رتبه ۳۱ در فهرست ۲۵۰ فیلم برتر IMDb از امتیاز ۸.۵/۱۰ برخوردار است. علاوه بر این، فیلم تقریباً سه برابر بودجه خود را در گیشه جهانی به دست آورد و قیمت 16 میلیون دلاری را به 45 میلیون دلار فروش جهانی تبدیل کرد.
این فیلم جنجالی درباره یک قاتل دوست‌داشتنی و با شخصیت کودکانه به نام لئون (با بازی ژان رنو) است که دختری 12 ساله به نام ماتیلدا (با بازی ناتالی پورتمن) را پس از قتل وحشیانه خانواده‌اش به دست اراذل بی‌رحم نورمن استنسفیلد (با بازی گری اولدمن) می‌گیرد. در اینجا به چند مورد از حقایقی که احتمالا درباره این فیلم نمی‌دانستید اشاره می‌کنیم.
10. پدر و مادر ناتالی پورتمن مخالف بازی وی در نقش ماتیلدا بودند!
این یک نقش بسیار پیچیده برای یک نوجوان حدودا 12 ساله بود: او نه تنها باید با یک خانه خراب و خشونت دست و پنجه نرم کند، بلکه باید با محدودیت‌هایی که یک دختربچه در دنیای خشن بیرون دارد نیز کنار بیاید. در مستندی از ناتالی پورتمن، این بازیگر اعتراف می‌کند که پس از خواندن فیلمنامه، بسیار متاثر از نقش ماتیلدا شده بود و می‌دانست باید این نقش را داشته باشد. اما درباره والدینش اینطور نبود. آنها آنقدرها هم متقاعد نشده بودند.
9. توافقی سنگین برای سیگار نکشیدن ماتیلدا در فیلم امضا شده بود!
طبق توافق والدین پورتمن با کارگردان، ناتالی اجازه داشت تنها پنج سیگار تقلبی در طول فیلمبرداری در دست داشته باشد و او هرگز اجازه نداشت حتی یک سیگار را استنشاق کند. اگر دقت کنید، می‌بینید که او فقط سیگار را روی لب هایش می‌گذارد، اما هرگز دود را بیرون نمی‌دهد. علاوه بر این، والدین او از در خواست کردند که شخصیت ماتیلدا در مقطعی از فیلم سیگار را ترک کند. این طور می‌شود که در فیلم، لئون ماتیلدا را به خاطر سیگار کشیدن سرزنش می‌کند و بعداً می‌بینید که وقتی تنها است سیگار ناتمامش را دور می‌اندازد.
8. کارگردان این فیلم، ایده لئون را در حال کار کردن روی اثر قبلی خود پرداخت!
در فیلم La Femme Nikita در سال 1990، رنو نقش ویکتور را بازی می‌کند، ماموری که برای نجات ماموریت ناموفق نیکیتا فرستاده شده است. طبق گفته‌های مستند، کارگردان آنقدر غرق شخصیت پردازی رنو در آن سریال شده بود که توانست با پرداخت آن، داستانی پیرامون او ایجاد کند. اینگونه بود که لئون خلق شد.
7. گری اولدمن بسیاری از دیالوگ‌های خود را بداهه اجرا کرده است!
در این فیلم، گری اولدمن یکی از نمادین‌ترین بازی‌های خود را در نقش استنسفیلد، پلیس کج‌روی روان‌پریش انجام می‌دهد. بسیاری از به‌یادماندنی‌ترین خطوط و صحنه‌های او در واقع توسط اولدمن در همانجا بداهه گفته شده است. اولدمن در مصاحبه ای با پلی بوی در سال 2014 اعتراف کرد که آهنگ معروفش که در فیلم می‌خواند به عنوان یک شوخی خوانده شد تا بسون بخندد. در برداشت های قبلی، خط را با صدای معمولی می‌خواند. اولدمن سپس به صدابردار گفت که هدفون خود را در بیاورد تا بتواند خط را با صدای بلندی که ممکن است فریاد بزند، که در نهایت در قطع نهایی استفاده شد. اولدمن همچنین این سخنرانی را درباره عشقش به بتهوون و صحنه ای که در آن پدر ماتیلدا را بو می‌کند، تبلیغ کرد.
خرید اکسسوری با تم لئون و ماتلدا و طرح دلخواه
6. فیلم لئون یک فیلم نیویورکی است!
در حالی که فیلم در پاریس و نیویورک فیلمبرداری شده است، بسون اشاره کرده است که لئون در درجه اول یک فیلم نیویورکی است. به گفته خودش در مجله Stumped : “وقتی نوبت به لئون می‌رسد، من در نیویورک احساس راحتی می‌کنم، زیرا برای من، در نیویورک، شما می‌توانید نامرئی باشید. می توانید کسی را ببینید که در خیابان دراز کشیده است و هیچ‌کسی برایش توقف نمیکند. اگر تلفن و کارت اعتباری ندارید، هیچکس نمی‌داند کجا هستید. یک چیز دیگر: نمی توانید در فرانسه به لئون شلیک کنید زیرا در فرانسه در هر ساختمانی شما یک دربان دارید و او همه چیز را می‌داند. شما نمی توانید در پاریس نامرئی باشید.”
5. پایان اصلی لئون تلخ‌تر بوده است!
گویا دنباله اصلی لئون، بسیار تلخ بوده است. ماتیلدا به جای کاشتن درختچه مورد علاقه لئون در خارج از یتیم خانه برای گرامیداشت یاد او و شروع یک زندگی جدید، به مانند یک قاتل دیوانه به جنون کشیده می‌شود. هنگامی که استنزفیلد به لئون شلیک می‌کند، در پایان اصلی داستان از ماتیلدا خواسته می‌شود تا ژاکت خود را باز کند که در زیرش کلی نارنجک به خودش بسته است. او سپس «ترفند حلقه‌ای» را که لئون قبلاً به او آموخته بود اجرا می‌کرد و ساختمان را منفجر می‌کرد. که البته نویسنده تصمیم گرفت ماتیلدا زنده بماند!
4. به گفته کارگردان لئون دنباله‌ای نخواهد داشت!
بسون در جریان تور مطبوعاتی خود برای لوسی به گاردین گفت: “نمی‌توانید تصور کنید که چند نفر از من برای دنباله لئون سوال پرسیده‌اند. هر جا می‌روم از من می‌پرسند. اگر انگیزه‌ام پول بود، برای مدت طولانی این کار را انجام می‌دادم. قبل. اما من آن را احساس نمی‌کنم.” بسون در مصاحبه قبلی با Cinema Blend درباره این موضوع توضیح داد و گفت: «ناتالی اکنون بزرگ‌تر شده است، او اکنون یک مادر است، این یعنی برای ساختن دنباله داستان خیلی دیر شده است. اگر فردا ایده‌ای در مورد دنباله آن داشته باشم، به سراغ آن می‌روم. اما من هرگز به چیزی به اندازه کافی قوی نرسیدم. من می‌خواهم دنباله ای بسازم چون ارزشش را دارد. می‌خواهم به همان خوبی یا بهتر از نسخه اصلی باشد.”
3. کارگردان لئون از نعناع برای به گریه انداختن ماتیلدا استفاده کرده است!
به لطف روش نسبتاً بی رحمانه بسون، پورتمن یاد گرفت که چگونه در حین فیلمبرداری لئون گریه کند. در طول صحنه احساسی که در آن ماتیلدا قتل عام خانواده اش را متوجه می‌شود، پورتمن نتوانست راحت گریه کند. در پاسخ، بسون از یکی از خدمه خواست روغن نعناع را در چشمان پورتمن بمالد تو این شد که ماتیلدا توانست گریه کند. این حس به قدری دردناک بود که برای هر صحنه گریه بعدی در فیلم، پورتمن مشکلی برای گریه واقعی نداشت. تنها کاری که باید می‌کرد این بود که به روغن نعناع فکر کند.
2. ناتالی پورتمن در ابتدا برای نقش ماتیلدا رد شد!
لئون اولین حضور ناتالی پورتمن را در سینما نشان می‌دهد که زمانی که برای نقش ماتیلدا انتخاب شد، ۱۱ ساله بود. پورتمن تقریباً 2000 دختر جوان را شکست داد تا برنده این نقش شود. از جمله نام‌های مطرح دیگری که برای این نقش در نظر گرفته شده‌اند، می‌توان به لیو تایلر و کریستینا ریچی اشاره کرد. پورتمن در ابتدا توسط تاد تالر، کارگردان انتخاب بازیگر، به دلیل جوان بودن رد شد. هنگامی که او دوباره استماع کرد و ناتالی صحنه‌ای را بازی کرد که مربوط به کشته شدن برادر ماتیلدا بود، بسون به قدری تحت تاثیر قرار گرفت، او را در همانجا استخدام کرد.
1. نقش لئون، از نظر شخصیتی، نقش یک بچه بود!
به گفته لوک بسون، لئون همیشه برای ژان رنو در نظر گرفته شده است. با این حال مل گیبسون، رابرت دنیرو و کیانو ریوز همگی در مراحل مختلف پیش تولید حضور غیر مستقیم در نقش این کاراکتر داشتند. رنو برای آماده شدنش به عنوان هیتمن، عمداً لئون را به عنوان مردی با اختلالات ذهنی یا عاطفی کوتاه‌قد بازی کرد، گویی او کودکی خردسال است که در بدن یک بزرگسال گیر کرده است. رنو احساس می‌کرد که این برای تماشاگران ضروری است که در کنار او باقی بمانند و باور کنند که هرگز نمی‌تواند تهدیدی فیزیکی یا جنسی برای ماتیلدا ایجاد کند. رنو برای صحنه‌هایی که با موضوعات تابویی همراه بود، به پورتمن اجازه داد تا لحن احساسی را کنترل کند.
