وارد شو تا ازمون تخفیف بگیری :)مطالعه و آشنایی با سبک‌های هنری توضیح می‌دهد که چرا یک اثر به شکلی که هست به نظر می‌رسد. این سبک دریچه‌ای به فرآیند خلاقانه هنرمند است که به شما کمک می‌کند تا دیدگاه، موضوع و احساسات هنرمند را که بر روی بوم به نمایش گذاشته شده‌اند، درک کنید. در این فهرست، ما ۱۱ سبک هنری معاصر اساسی و ویژگی‌های آنها را با مثال‌هایی بیان می‌کنیم تا شما بدانید به دنبال چه چیزی بگردید و تنها هنر آنلاینی را بخرید که با سلیقه شما هماهنگ باشد و بتوانید با آن ارتباط برقرار کنید.
1. سبک هنری انتزاعی (Abstract)
هنر انتزاعی، که به عنوان هنر عینی یا غیرمفهومی نیز شناخته می‌شود، به سبکی گفته می‌شود که در آن اثر عنصری از دنیای واقعی را می‌گیرد و آن را با استفاده از اشکال، رنگ‌ها، فرم‌ها و حرکات نمایشی به تصویر می‌کشد، اما از شکل اصلی خود جدا می‌کند.
اشیا توسط اشکال و حرکات نمایشی نمایان می‌شوند در حالی که رنگ‌ها احساسات را نمادین می‌کنند. به عبارت دیگر، این سبک در هنر یک فرم غیرعینی و غیرنمایشی از آن است که سعی دارد ماهیت اشیا را از زندگی واقعی به شکلی ساده شده یا بازسازی شده تکرار کند تا تفسیر هنرمند از واقعیت را برجسته سازد.
2. سبک نمایشی و فیگوراتیو
هنر تصویری، نمایشی واقع‌گرایانه است و از زمان‌های باستان هدف هنرآفرینی بوده است. به طور سنتی، هنرمندان تصویری تلاش می‌کردند آثاری خلق کنند که از منابع واقعی اشیا نشأت می‌گرفتند و اغلب به تصویر کشیدن چهره‌های انسانی می‌پرداختند. این نوع از هنر به عنوان چیزی در تضاد با نوع انتزاعی آن شناخته می‌شود – نوعی که از الگوهای قابل تشخیص استفاده نمی‌کند – و همچنین به عنوان هنر غیرنمایشی معروف است.
از تکامل آن تا هنرآفرینی امروزی، می‌بینیم که آثار تصویری همچنان جایگاه قوی‌ای در حوزه معاصر دارند. مانند بسیاری دیگر در دنیای هنر معاصر، آرت تصویری با سایر ژانرها مانند انتزاعی، کوبیستی و حتی مینیمالیستی همکاری کرده است و در عین حال حس قوی‌ای از تصوریات را حفظ کرده است.
3. سبک هنری هندسی و ژئومتریک
هنر هندسی نوعی است که با استفاده از اشکال هندسی ساخته شده از نقاط، خطوط، زوایا و اشکال ایجاد می‌شود. این سبک از طیف گسترده‌ای از اشکال هندسی استفاده می‌کند، از مثلث، مربع و دایره ساده گرفته تا اشکال پیچیده‌ای که نیاز به محاسبات ریاضی دارند. برخلاف فرم طبیعی اشکال آلی، اشکال هندسی به دقت اهمیت می‌دهند و ممکن است حتی نیاز به استفاده از ابزارهایی مانند خط‌کش یا پرگار داشته باشند.
4. هنر مینیمالیست
مینیمالیسم شامل یک سبک انتزاعی است که فاقد بیان شخصی است – یا حداقل جایی که بیان شخصی به حداقل رسانده شده است. خطوط هندسی به حداکثر سادگی می‌رسند و فرم‌ها عمداً فاقد محتوای بیانی هستند.
آنچه هنرمندان مینیمالیست را به خلق چیزی که فرانک استلا توصیف می‌کند “آنچه می‌بینید همان چیزی است که می‌بینید” سوق می‌دهد، اعتقادی است که هنر در تمام جوهر و شکوه خود نباید به چیزی جز خود اشاره کند. هنرمندانی که به جنبش مینیمالیستی پرداختند، بیان شخصی را در اولویت قرار ندادند، بلکه خود هنر را در مرکز توجه آثارشان قرار دادند. آنها تماشاگران را به درک واقعیتی که به آنها ارائه می‌شود، از جمله رسانه‌ها و موادشان، ترغیب می‌کنند.
5. هنر طبیعت‌گرا (Nature)
هنر طبیعت‌گرا الهام خود را از عناصر طبیعی مانند مناظر، باغ‌ها، حیوانات و انسان‌ها می‌گیرد. این نوع از هنر در میان رسانه‌های مختلف مانند نقاشی، طراحی و عکاسی قابل دسترسی است و با پیشرفت تکنولوژی دیجیتال، محبوبیت آن بیشتر شده است. نمایش این سبک هم در فرم‌های مدرن و انتزاعی و هم در تفاسیر سنتی مورد قبول قرار گرفته است.
6. سبک مردمی یا پاپ آرت
ممکن است هنر پاپ را به عنوان ژانری توصیف کرد که در طول دهه 1950 و پس از جنگ در آمریکا و بریتانیا به وجود آمد. این نوع به طور متمایز از فرهنگ عامه و توده‌ای الهام گرفته و هنرمندان این جنبش به بررسی بازآفرینی تصاویری تجاری پرداختند. علاوه بر این، این سبک راهی برای دسترسی آسان‌تر به هنر از دیدگاه بینندگان فراهم کرد؛ موضوعات ساده و قابل شناسایی به مردم این امکان را داد تا آثار هنری این جنبش را به شیوه‌ای کمتر پیچیده درک کنند.
پاپ آرت در دهه 1960 به اوج خود رسید. در ابتدا، به عنوان راهی برای مقاومت در برابر رویکردهای “غالب” به هنر و فرهنگ، هنرمندان این جنبش احساس می‌کردند که بین آنچه مطالعه می‌کردند و آنچه در زندگی روزمره‌شان تأثیر می‌گذاشت، ناهماهنگی وجود دارد. بنابراین، به تصاویری که از تبلیغات، موسیقی، کتاب‌های کمیک، بسته‌بندی محصولات و غیره استخراج می‌شدند، روی آوردند.
7. چهرهنگاری و پرتره‌نگاری
پرتره‌نگاری به طور کلی به ارائه شباهت، شخصیت، زیبایی، وضعیت یا جوهر یک فرد خاص تعریف می‌شود. این سبک باستانی هنر طی ۵۰۰۰ سال در میان رسانه‌هایی مانند نقاشی، طراحی، مجسمه‌سازی، عکاسی و حتی پرتره‌های ویدئویی تکامل یافته است. برخی از نمونه‌های معروف پرتره‌نگاری شامل مونالیزا اثر لئوناردو داوینچی، پرتره‌های فرعون‌ها از مصر باستان، یا پرتره‌های امپراتوران یونان و روم به صورت مجسمه‌ها و سکه‌ها است! نوع دیگری از پرتره‌نگاری خودپرتره است – یک نمایش یا بازنمایی انتزاعی یا نمادین از خود توسط هنرمند.
8. سبک هنری طبیعت بی‌جان (Still Life)
هنر طبیعت بی‌جان دقیقاً آنچه که به نظر می‌رسد است – هنری که اشیا ساکن یا غیرحیاتی را نمایش می‌دهد. این اشیا می‌توانند شیء‌های ساخته شده توسط انسان یا اشیاء طبیعی مانند غذا، گل‌ها، بازی، ظروف و غیره باشند. در طرف تاریک، شیء نمایش داده شده می‌تواند یک فرد فوت شده هم باشد.
این نمایش‌های بی‌طرف، عمق زمان‌سنجی را به این سبک می‌بخشد – جشن دادن به لذت‌های مادی جهان یا حقیقت تلخ از وجود کوتاه مدت این لذت‌ها و زندگی انسانی است.
9. سورئالیسم
جنبشی که در دهه ۱۹۲۰ آغاز شد، سوررئالیسم تلاش کرد به ذهن ناخودآگاه نفوذ کند و از آنجا تصاویری بی‌منطق آشکار می‌سازد. نمایی از سوررئالیسم یکی از ویژگی‌های برجسته این جنبش است، اما وقتی که سعی می‌کنیم آن را تعریف کنیم، خودمان را در مقابل مشکلاتی گرفتار می‌بینیم. نقل قول کلیدی مشتق از جنبش سوررئالیستی به نقل از آندره برتون، نویسنده و شاعر فرانسوی است. او سوررئالیسم را به عنوان “اتوماتیسم روانی در حالت خالص، که با آن یکی از برنامه‌های اصلی آن است که به وسیله آن، قصد دارد تا – شفاهی، از طریق کلمات نوشته شده یا به هر شکل دیگری – عملکرد واقعی فکر را بیان کند.” آنچه برتون اشاره کرد این بود که هنرمندان می‌توانند با نادیده گرفتن اندیشه منطقی و بهره‌گیری از ذهن ناخودآگاه خود، به اتوماتیسم یا نوشتن اتوماتیک بپردازند، جایی که آنها از احتمالات خودشان بهره بردارند.
10. تایپوگرافی
تایپوگرافی سبکی است که از یک قلم نوشتاری موجود یا جدید استفاده می‌کند تا متن را به گونه‌ای تنظیم کند که پیامی را منتقل کند. یک قلم نوشتاری روشی است برای طراحی حروف الفبا به منظور بیان یک استایل خاص، احساس، شناسایی برند یا فقط به منظور بهبود خوانایی.
تایپوگرافی با رشد صنعت چاپ تکامل یافته است و امروزه می‌توانید آن را در همه جا مشاهده کنید – از نمای کوچه‌ها، پوسترها، کتاب‌ها تا اینترنت. این سبک یک جنبه اساسی از هنر و طراحی مدرن است.
11. سبک هنر شهری (Urban)
هنر شهری برای توصیف آثاری استفاده می‌شود که از محیط‌های شهری نشأت گرفته‌اند و اغلب توسط هنرمندانی ساکن این فضاهای شهری یا شهرها ایجاد شده‌اند که زندگی شهری و تجارب آن را به تصویر می‌کشند. در حالی که هنر شهری به طور متقاطع با نقاشی دیوار یا خیابان استفاده می‌شود، همه هنر شهری به عنوان نوعی خیابانی یا نقاشی دیواری ایجاد نمی‌شود بلکه در استودیوها نیز ایجاد می‌شود.
این سبک به زندگی شهری و فضاهای شهری توجه دارد و به همراه آن بر روی جنبه‌های منفی شهرنشینی و تأثیرات آن مانند فقر، جابجایی، محیط‌زیست و غیره تمرکز دارد.
